وبلاگ
تست پنج وجهی ذهن آگاهی
تست پنج وجهی ذهنآگاهی (FFMQ) به عنوان یک ابزار استاندارد و معتبر پنج بُعد اساسی از کارکردهای شناختی و هیجانی مرتبط با حضور ذهن را مورد سنجش قرار میدهد. این تست که نخستین بار توسط بائر و همکاران در سال 2006 طراحی و اعتبارسنجی شد، با 39 گویه به ارزیابی جنبههای مختلف ذهنآگاهی میپردازد.
تست پنج وجهی ذهنآگاهی (FFMQ) پنج حوزه اساسی از ظرفیتهای شناختی و هیجانی مرتبط با حضور ذهن را مورد ارزیابی قرار میدهد:
- کیفیت مشاهده گری: این بعد به ظرفیت فرد برای توجه هدفمند به محرکهای درونی و بیرونی اشاره دارد که شامل ثبت دقیق احساسات بدنی،افکار، هیجانها و دریافتهای حسی بدون قضاوت میشود.
- توانایی توصیف: مربوط به قابلیت فرد در بیان و نامگذاری دقیق تجربیات درونی با استفاده از واژگان مناسب است که امکان انتقال واضح حالات هیجانی و شناختی را فراهم میسازد.
- عمل آگاهانه: به میزان حضور ذهن کامل در حین انجام فعالیتها اشاره دارد که با تمرکز پایدار و اجتناب از عملکرد خودکار مشخص میشود.
- قضاوتزدایی: بیانگر توانایی پذیرش تجربیات درونی بدون ارزیابی یا برچسبزنی است که امکان مواجهه بیطرفانه با پدیدههای ذهنی را ایجاد میکند.
- تنظیم واکنشگری: به ظرفیت مشاهده افکار و هیجانها بدون درگیر شدن اتوماتیک با آنها اشاره دارد که زمینهساز پاسخدهی سنجیده و غیرتکانشی است.
این پنج مؤلفه در تعامل پویا با یکدیگر، سازه ذهنآگاهی را تشکیل داده و نمرات بالاتر در هر حوزه نشاندهنده سطح پیشرفتهتری از این ظرفیتهای روانشناختی است.
روایی و پایایی
تست پنج وجهی ذهنآگاهی (FFMQ) از پایایی و اعتبار علمی مناسبی برخوردار است. مطالعات نشان میدهند که این تست از ثبات درونی قابل قبولی (آلفای کرونباخ بین ۰.۵۵ تا ۰.۹۱) و پایایی بازآزمایی مطلوبی (بین ۰.۵۷ تا ۰.۸۴) برخوردار است که آن را به ابزاری معتبر برای سنجش ذهنآگاهی در جمعیت ایرانی تبدیل میکند.
شیوه نمرهگذاری تست پنج وجهی ذهنآگاهی (FFMQ)
دامنه نمرات:
- حداقل نمره قابل کسب: ۳۹
- حداکثر نمره قابل کسب: ۱۹۵
تفسیر نمرات: نمره کلی تست از جمع امتیازات تمامی گویهها محاسبه میگردد.بر این اساس نمرات بالاتر نشاندهنده سطح برتر ذهنآگاهی است. به عبارت دیگر هرچه نمره کسب شده توسط فرد بیشتر باشد نشان میدهد که وی از توانایی بیشتری در حفظ و تمرین حضور ذهن برخوردار است.
سوالات تست پنج وجهی ذهنآگاهی
لطفاً این تست را با دقت پر کنید. هر جمله را بخوانید و مشخص کنید که هر جمله تا چه میزان توصیفکنندهٔ ویژگیهای شما در طی زندگی روزمره است.
پاسخها بر اساس مقیاس زیر هستند:
- هرگز یا خیلی به ندرت درست است
- به ندرت درست است
- گاهی اوقات درست است
- اغلب درست است
- خیلی اوقات یا همیشه درست است
- زمانی که در حال راه رفتن هستم، من به طور عمدی متوجه احساس حرکت بدنم هستم.
- در پیدا کردن کلمات برای بیان احساساتم خوب عمل می کنم.
- خودم را برای داشتن احساسات نامناسب و یا غیر منطقی مورد انتقاد قرار می دهم.
- احساسات و عواطفم را بدون نیاز به واکنش نشان دادن به آنها درک می کنم.
- زمانیکه کارهایی را انجام می دهم، ذهنم سرگردان می شود و حواسم راحت پرت می شود.
- وقتی که دوش یا حمام می گیرم، به احساس ریزش آب بر روی بدنم هشیار هستم.
- به راحتی می توانم اعتقادات، نظرات، و انتظاراتم را در واژه ها بگنجانم.
- نمی توانم به آنچه در حال انجام آن هستم توجه کنم. چون خیالباف، نگران ، و یا در غیر این صورت پریشان هستم.
- احساساتم را بدون اینکه آنها را از دست دهم مشاهده می کنم.
- با خودم میگویم من نباید چنین احساسات غیرمنطقی داشته باشم.
- متوجه هستم که چگونه نوشیدنی ها و غذاها بر افکار، احساس بدن، و احساساتم تأثیر می گذارد.
- برایم پیدا کردن کلمات برای توصیف آنچه که فکر می کنم بسیار سخت است.
- به راحتی حواسم پرت می شود.
- معتقدم برخی از افکارم غیر طبیعی یا بد هستند و من نباید به آنها فکر کنم.
- متوجه احساساتی مانند وزیدن باد در موهایم یا تابیدن نورخورشید بر صورتم هستم.
- در بیان این که در مورد چیزها چگونه احساس می کنم مشکل دارم.
- در مورد اینکه آیا افکارم خوب یا بد است قضاوت می کنم.
- متوجه شدم که برایم تمرکز بر روی آنچه که در حال حاضر اتفاق می افتد دشوار است.
- هنگامی که من افکار و یا تصاویری ناراحت کننده ای در ذهن دارم، از فکر یا تصویر ذهنی ام آگاه هستم.
- متوجه صداها، از قبیل تیک تاک ساعت، صدای پرندگان، و یا عبور و مرور اتومبیل ها هستم.
- در شرایط دشوار، می توانم بدون واکنش سریع، مکث کنم.
- هنگامی که حسی در بدنم دارم، برایم دشوار است آن را توصیف کنم زیرا نمی توانم کلمات مناسبی را برای توصیف آن پیدا کنم.
- به نظر می رسد من “به صورت اتوماتیک در حال انجام دادن” کاری هستم بدون آگاهی از آنچه که انجام می دهم.
- وقتی که افکار و یا تصاویری ناراحت کننده ای دارم، بلافاصله احساس آرامش می کنم.
- با خودم می گویم که من نباید چنین افکاری داشته باشم.
- متوجه بو و عطرها هستم.
- زمانی که احساس ناراحتی زیادی دارم، می توانم یک راهی را برای بیان آن پیدا کنم.
- از طریق فعالیت هایی بدون اینکه واقعاً به آنها توجه کنم عجله می کنم.
- وقتی که افکار و یا تصاویری ناراحت کننده ای دارم، قادر خواهم بود فقط به آنها توجه کنم بدون اینکه به آنها واکنش نشان دهم.
- فکر می کنم برخی از احساسات من بد و نامناسب هستند و من نباید آنها را احساس کنم.
- متوجه عناصر بصری در هنر و طبیعت، از قبیل رنگ، شکل، بافت، و یا الگوهای نور و سایه هستم.
- تمایل طبیعی من قرار دادن تجربه هایم در قالب واژه هاست.
- هنگامی که افکار و یا تصاویری ناراحت کننده ای دارم، فقط به آنها توجه می کنم تا آنها از ذهنم بیرون روند.
- شغلم و یا وظایفم را به طور خودکار و بدون آگاه بودن از آنچه در حال انجام آن هستم، انجام می دهم.
- وقتی که افکار و یا تصاویری ناراحت کننده ای دارم، بسته به اینکه چه فکر یا تصویری در ذهنم هست، در مورد اینکه کدام یک از آنها “خوب یا بد” هستند، قضاوت می کنم.
- متوجه اینکه چگونه هیجانات و احساساتم افکار و رفتارم را تحت تاثیر قرارمی دهد، هستم.
- معمولاً می توانم چگونگی احساسم را در حال حاضر با جزئیات قابل توجه توصیف کنم.
- فهمیدم که کارها را بدون توجه انجام می دهم.
- وقتی که ایده های غیر منطقی دارم خودم را نادیده می گیرم.
برای مشاوره رایگان و رزرو وقت (یا اگر تماس گرفتید و قادر به پاسخگویی نبودیم) شماره تماس خود را وارد کنید. ما به زودی با شما تماس می گیریم!
آخرین مطالب
