پنیک ترسی با شدت بالا است
که باعث ایجاد اختلال در کنترل فیزیولوژیکی بدن و ضمیر و ذهن فرد می‌شود.
علائم پنیک:
پنیک داراى علائم متعددی است که به شرح زیر می باشند:
۱_تعرق شدید
۲_افزایش تعداد تنفس بصورت غیر ارادی
۳_تپش قلب
۴_سر گیجه
۵_از دیگر علائم پنیک می توان به این اشاره کرد که به فرد احساس خفگی دست می دهد و فرد به دلیل تصور توده ای در گلوی خود، سنگینی همراه با درد،در قفسه سینه خود احساس می کند که حالتی مشابه حمله قلبی دارد.
تشخیص حمله پنیک:
برای تشخیص پنیک بهتر است که به شباهت های حمله پنیک و بیمارى آلکالوز تنفسی بپردازیم.آلکالوز تنفسی زمانى اتفاق می افتد که سطح اسیدیته ریه بیش از حد قلیایی باشد که این منجر به افزایش تعداد تنفس،درد و احساس سنگینى در قفسه سینه می شود.این علائم در پنیک و آلکالوز ریوی یکسان است با این تفاوت که پنیک بیشتر بعد روانی را شامل می شود در حالی که آلکالوز تنفسى مسئله ای پزشکی است.
موضوع مهم در حمله پنیک شدت یافتن تنفس است که متاثر از حالت جنگ و گریز است. در این قسمت با بررسی اثر بور (Bohr effect) به ریشه یابی این مسئله می پردازیم،طبق اثر بور (Bohr effect) اکسیژن براى ترکیب شدن با هموگلوبین و آزاد شدن در خون به سطح مشخصی از دی اکسید کربن احتیاج دارد و درصورت عدم وجود میزان کافی دی اکسید کربن حتی با وجود مقدار زیاد اکسیژن فرایند آزادسازی اکسیژن مختل می شود زیرا ۸۰ درصد اکسیژن به ریه برگشته و با عمل بازدم از ریه خارج می شود و به تبع آن سلول های بدن اکسیژن کافی دریافت نمی کنند و بدن با کمبود اکسیژن مواجه می شود.
برای کنترل شرایط و عبور از حمله پنیک باید میزان اکسیژن و دی اکسید کربن را به واسطه کنترل تعداد تنفس به تعادل رساند تا آزاد سازی اکسیژن به درستی انجام شود. زیرا در طول حمله پنیک سطح اکسیژن سلول های بدن و تعداد تنفس افزایش می یابد و موجب کاهش سطح دی اکسید کربن در بدن می شود در ادامه عمل آزادسازی اکسیژن در خون دچار اختلال می شود و اکسیژن رسانی به اندام ها کاهش پیدا می کند و فرد را در چرخه تکرار قرار داده و احساس خفگى در فرد تشدید می یابد. این مسئله به سرگیجه های شدید یا حتی بیهوشی منجر می شود زیرا مغز در تغذیه سلول های خود با مشکل مواجه می شود .
برای درک بهتر این مفهوم می توان آزمایش باد کردن بادکنک را انجام داد،
اگر فردی تعداد زیادى بادکنک باد کند دچار سرگیجه می شود و در صورت بی توجهی به این مسئله احتمال بیهوشى نیز وجود دارد زیرا اکسیژن کافی زمانی در اختیار بدن قرار می گیرد که مقدار قابل قبولی دی اکسید کربن در خون موجود باشد.
براى کنترل حمله پنیک در فرد باید به علائم ارادی و غیر ارادی آن توجه کرد. در رابطه با تعریق و تپش قلب که غیر ارادی هستند فرد توانایی کنترل و تعدیل حالات خود را ندارد.در راستای بهبود شرایط، تمرکز بر فرایندهای ارادی مثل تنفس می تواند با تعدیل شدت حمله،او را به سمت آرامش و حالت نرمال هدایت کند.فرد به دلیل غلبه اضطراب و ترس دچار حمله پنیک می شود و در حالت جنگ و گریز قرار می گیرد در نتیجه تعداد تنفس افزایش می یابد. برای کنترل این شرایط بهتر است که روى زمان تنفس فرد دقت شود تا با طولانی شدن زمان دم و بازدم میزان اکسیژن بیش از نیاز وارد دستگاه تنفسی نشود، تنفس با فاصله و عمیق به عبور فرد از حالت ستیز و گریز کمک می کند. بهتر است فرد تنفس از راه بینی داشته باشد زیرا این مسئله باعث می شود میزان ورودی دی اکسید کربن به دستگاه تنفسی بیشتر شود و عمل آزادسازی اکسیژن به درستی انجام گیرد.
تنفس از راه بینی میزان نیتریک اسید را در ریه ها افزایش می دهد و آزاد سازى اکسیژن بیشتر می شود.
تنفس دیافراگمى نیز به دلیل ارتباط با سیستم عصب پاراسمپاتیک می تواند براى فرد کمک کننده باشد و احساس آرامش را به او القا کند.
براى عبور از شرایط اضطراری،تنفس نرم کمک کننده است.تنفس آرام و توام با تمرکز که منقطع نباشد، بدن را به حالت آرامش نزدیک می کند.
زمان بندی تنفس در حمله پنیک بسیار تاثیر گذار است. تناسب زمانی بین دم و بازدم برای حفظ تعادل اکسیژن و دی اکسید کربن ضروری است تا فرد بتواند از حالت جنگ و گریز به حالت تعادل نزدیک شود. توجه به این موضوع می تواند بسیار مهم و تاثیر گذار باشد.