آلفرد آدلر پزشک، روان‌درمانگر و بنیان‌گذار روانشناسی آدلری بود که گاها روانشناسی فردی نیز نامیده می‌شود.
او را اولین روانشناس جامعه می دانند، زیرا کار او پیشگام توجه به زندگی اجتماعی، پیشگیری و سلامت جمعیت بود. روانشناسی آدلری بر نیاز و توانایی انسان برای ایجاد تغییر و تأثیر اجتماعی مثبت تأکید دارد.
کار آدلر بر اهمیت پرورش احساس تعلق و تلاش برای برتری تأکید داشت. او برابری، حقوق شهروندی، احترام متقابل و پیشرفت دموکراسی را به عنوان ارزش های اصلی می دانست. او یکی از اولین افرادی بود که مشاوره خانواده و گروهی ارائه کرد و از آموزش عمومی به عنوان راهی برای رسیدگی به سلامت جامعه استفاده کرد. او از اولین کسانی بود که در مورد عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت و سلامت روان نوشت. نظریات ،ایده ها و مفاهیم او پروژه ها، تحقیقات و ارزش هارا در دانشگاه آدلر امروزه هدایت می کند.
زندگینامه آلفرد آدلر
در هفت فوریه 1870 نوزادی به نام آلفرد آدلر چشم به جهان گشود. او دوران کودکی سختی داشت که با بیماری های مکرر و بینایی ضعیف مشخص شد. دوران کودکی آدلر با چندین چالش سلامتی، از جمله راشیتیسم، ذات الریه، و دو حادثه که در آن در خیابان زیر گرفته شد، سپری شد. به همین دلیل، آدلر تصمیم گرفت که پزشک شود.
پس از فارغ التحصیلی با مدرک پزشکی در سال 1895 از دانشگاه وین، کار خود را به عنوان چشم پزشک آغاز کرد، اما به زودی به مطب عمومی در یک منطقه کمتر مرفه وین در نزدیکی شهربازی و سیرک رفت. آدلر که با افرادی از سیرک کار می کرد، از نقاط قوت و ضعف غیرمعمول اجراکنندگان الهام گرفت. بیان شده است که آدلر در این زمان شروع به توسعه بینش خود در مورد جبران خسارت و حقارت کرد.
در سال 1937، آلفرد آدلر، بر اثر حمله قلبی درگذشت.
تاریخچه آلفرد آدلر
آدلر بعد از حضور در ارتش اتریش به عنوان پزشک در جنگ جهانی ؛ کلینیک های راهنمایی کودکان را در کشور اتریش تأسیس نمود و تورهای سخنرانی گسترده ای را در ایالات متحده و اروپا آغاز کرد.
او با موفقیت مفاهیم روانشناختی خود را با تأکید بر علاقه اجتماعی ترویج کرد.
بعد از اینکه کلینیک های اتریشی او به دلیل میراث یهودیش بسته شد، آدلر به ایالات متحده مهاجرت کرد و در آنجا به عنوان استادی در کالج پزشکی لانگ آیلند مشغول به کار شد.
آدلر برای ملاقات با زیگموند فروید در سال 1907 دعوت شد. آدلر به همراه سه فرد دیگر به نام های زیگموند فروید، رودولف رایتلر و ویلهلم استکل، جلساتی را آغاز کردند که در نهایت جنبش روانکاوی را شروع کردند.
آنها با هم انجمن روانکاوی وین را تشکیل دادند که آدلر اولین رئیس آن بود.
آدلر از کتاب زیگموند فروید تحت عنوان تعبیر رویاها دفاع کرد که مورد استقبال عموم قرار نگرفت.
اگر چه فروید به آدلر به عنوان یکی از اولین شاگردانش می نگریست، اما آدلر هرگز به خود این گونه نگاه نمی کرد و در فوریه 1911، آدلر مجبور شد از سمت خود به عنوان رئیس و نقش خود به عنوان سردبیر یک مجله روانکاوانه دست بکشد، زیرا ایده های او با عقاید فروید متفاوت بود.
آدلر از این ایده ها برای شکل دادن به روانشناسی فردی استفاده کرد و انجمن روانشناسی فردی را در سال 1912 تأسیس کرد.
آدلر از تحصیلات و تجربه اش به‌عنوان پزشک، در مورد تأثیر صنعت خیاطی بر سلامت کارگران برای اولین بار نوشت.
آدلر استدلال می‌کرد که زمینه‌های اجتماعی زندگی مردم بر بیماری‌هایی که آنها را مبتلا می‌کند، تأثیر می‌گذارد.
آدلر قبل از ملاقات با فروید، شروع به شکل دادن به این ایده ها کرده بود که یکی از آنها دیدگاه های متفاوت در مورد سرکوب است. به گفته آدلر، کسانی که خود را سرکوب می کنند در ادغام با جامعه مشکل دارند که منجر به روان رنجوری می شود. سپس سرکوب به عنوان یک مکانیسم ایمنی توسط افراد عصبی مورد استفاده قرار می گیرد. از سوی دیگر، فروید فکر می‌کرد که افراد خود را سرکوب می‌کنند تا با جامعه سازگار شوند، که می‌تواند منجر به روان رنجوری شود. آدلر و 9 عضو دیگر گروه خود را به نام انجمن تحقیقات روانکاوی آزاد تشکیل دادند، اما بعدها ً به دلیل اعتراض فروید به کلمه «روانکاوی» نام آن را به «روانشناسی فردی» تغییر دادند. روانشناسی آلفرد آدلر به “روانشناسی فردی” تغییر نام داده است تا اصل اساسی این نظریه را منعکس کند که هر فرد یک کل یکپارچه است.
آشنایی با: کارل راجرز
تعریف روان شناسی فردی
روان شناسی فردی رویکردی روانشناختی است که در آن کل فرد، اعم از محیط و افراد حاضر در آن، کانون اصلی هستند.
آلفرد آدلر، معتقد بود انگیزه‌های اصلی تفکر و رفتار انسان، تلاش فردی انسان برای برتری، قدرت و جبران احساس حقارت است.
از این منظر، هر فردی منحصر به فرد است و ساختار شخصیتی او – از جمله هدف منحصر به فرد و روش های تلاش برای رسیدن به آن در سبک زندگی او تجلی پیدا می کند، این سبک زندگی محصول خلاقیت خود اوست. با وجود این، نمی توان فرد را جدا از جامعه در نظر گرفت.
این نظریه به توضیحی در مورد بهنجار بودن و نابهنجاری روانشناختی منجر شد: اگرچه فرد سالم با علاقه اجتماعی به خوبی توسعه یافته با تلاش برای جنبه مفید زندگی (یعنی کمک به رفاه عمومی ) مشخص می شود اما فرد دارای تمایلات عصبی با افزایش احساس حقارت، علاقه اجتماعی توسعه نیافته و هدف اغراق آمیز،خودخواهی و برتری طلبی مشخص می شود، این علائم خود را به صورت اضطراب و گاها پرخاشگری آشکار نشان می دهند. بر این اساس، او مشکلات خود را به شیوه ای خودمحورانه و خصوصی (به جای کار محوری و عقل سلیم) حل می کند که منجر به شکست می شود. درمان شامل ارائه بینشی به بیمار در مورد سبک زندگی اشتباه خود، از طریق مطالبی است که او در مصاحبه ارائه می دهد.
نظریه های آلفرد آدلر
جنبش روانشناسی فردی آلفرد آدلر نظریه هایی را ایجاد کرد که به ما در درک بهتر رفتار کمک کرد.
این نظریه ها شامل نظریه شخصیت و عقده حقارت بود.
در کنار آن، نظریات آلفرد آدلر نیز شامل ایده های دیگری در مورد سبک زندگی، غایت شناسی، علایق اجتماعی، انواع روانشناختی و ترتیب تولد است.
مفاهیم و تأثیرات آلفرد آدلر
هدف آدلر ایجاد یک جنبش روانشناختی بود که برای دیدگاه کل نگر از یک فرد و همچنین برابری اجتماعی استدلال می کرد. به این ترتیب، نظریه آدلر درباره شخصیت و انسانیت به طور قابل توجهی با نظریه فروید متفاوت بود – و همچنین به طور قابل توجهی با بسیاری از روانشناسانی که جز جریانات اصلی در آن زمان بودند تفاوت داشت. آدلر معتقد بود که قلمرو اجتماعی و جامعه به همان اندازه برای روانشناسی مهم است که قلمرو درونی فرد.
آدلر یکی از اولین روان درمانگرانی بود که به کاناپه نمادین به نفع دو صندلی بی اعتنایی کرد تا حس برابری بین بیمار و پزشک ایجاد کند. آدلر همچنین بر پویایی خانواده، به ویژه فرزندپروری و تشکیل خانواده، به عنوان ابزاری پیشگیرانه برای پرداختن به مشکلات روانی احتمالی آینده، تمرکز زیادی داشت.
آلفرد با رویکردی هدف‌گرا و عملی، نظریه‌ای درباره وظایف زندگی اعم از شغل، جامعه و عشق داشت که با یکدیگر آمیخته می‌شوند.
موفقیت و سلامتی در هر یک از وظایف زندگی در گرو همکاری است.
شاید تأثیرگذارترین مفهوم آدلر و آنچه که دانشگاه آدلر امروز را هدایت می کند، همان علاقه اجتماعی باشد. نباید به عنوان شکل دیگری از برون گرایی اشتباه گرفته شود، منافع اجتماعی باید به عنوان علاقه شخصی فرد در پیشبرد رفاه دیگران تلقی شود. همکاری با یکدیگر به عنوان افراد و جوامع می تواند به نفع جامعه به عنوان یک کل پیشرفت کند.
میراث آلفرد آدلر
اگرچه نظریه روانشناختی آدلر تقریباً یک قرن پیش توسعه یافت، بسیاری از مفاهیم او هنوز از طریق دانشگاه آدلر به نتیجه می‌رسند.